پیش فهم‏ های علامه در تفسیر المیزان

برخی از پیش فهم های علامه طباطبایی در تفسیر المیزان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.  نویسنده در آغاز با طرح این پرسش که آیا فهم قرآن برای همه میسّر است و ظواهر برای همه حجت است یا خیر؟ نظریه علامه را در رابطه با آن مطرح می کند و معتقد است که علامه به عنوان یک پیش فرض قرآن را برای همه قابل فهم می داند. سپس به پیش فرض های دیگری اشاره می کند از قبیل: تمثیلی بودن بیان قرآن، تفاوت کلام الهی با کلام انسان، دلالت استقلالی قرآن بر مقصود الهی. در ادامه نقد علامه را راجع به تطبیقی بودن بیشتر تفاسیر مطرح می کند و از اشکالی که بر علامه شده است پاسخ می دهد، در پایان به فهرستی از پیش فرض های علامه در تفسیر اشاره می کند:  1 - قرآن، همه برنامه سعادت انسان را در بردارد،  2 - وحی ضروری است و عقل برای تدوین قانون کافی نیست،  3 - قرآن در دلالت خود مستقل و بی نیاز از غیر است،  4 - قرآن مصون از تحریف است،  5 - قرآنجاودانه است،  6 - قرآن برای همه است و  7 - الفاظ قرآن مثل معانی آن از سوی خدا نازل شده است.